فناوری صلح آمیز هسته ای و حق بر توسعه پایدار

توسعه پایدار به عنوان یکی از نوین ترین و پیشروترین نظریات، در قرن حاضر همچون چتری فراگیر بسیاری از پدیده ها و همه مولفه های اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی را در برگرفته است .رهیافت حق محوری به توسعه نیز لزوم تحقق توسعه در فرآیند انسان محور را مطرح کرده است، اما با توجه به اقبال جهانی به توسعه پایدار و حمایت بین المللی از حقوق بشر و این حقیقت که توسعه پایدار مقوله ای انسانی است، شناسایی و تبیین پیوند این دو موضوع از ضروریات عصر حاضر است. و این تبیین، فرآیندی را شناسایی می کند که حقوق بشر در قالب آن مطالبه و محقق شده و توسعه فراگیر و پایدار جوامع نیز پیگیری و تحقق می یابد. از سوی دیگر پیشرفت دانش بشری فناوری های نوین و روزآمدی را به بشریت عرضه کرده است، که فرآیند توسعه پایدار به بسیاری از آنها نیازمند بوده و نیاز های منبعث از توسعه پایدار لزوم بخش دیگری از آنها را اثبات می کند. دراین تحقیق ضمن تبیین نظریه حق بر توسعه پایدار و در واقع پیوند توسعه پایدار با حقوق بشر و بر این مبنا و در پرتو آن به جستجوی محمل حقوقی برای اثبات لزوم دستیابی به فناوری صلح آمیز هسته ای، پس از بیان مزایا و محدودیت و ضرورت های آن می پردازیم. پزوهش در دو بخش انجام می شود، که بخش اول اختصاص به توسعه پایدار و نظریه حق بر توسعه پایدار دارد و در بخش دوم، موضوعات مرتبط با فناوری صلح آمیز هسته ای مطرح می گردد.